Alp' in ikinci yaşını geçen ay küçük bir partiyle kutladık. 'Terrible 2' denilen tehlikeli bölgeye birkaç ay önce girmeye başlamıştık zaten fakat doğum gününün hemen ardından kendini daha çok göstermeye başladı. İnatlaşmalar, sebebi bilinmeyen ağlamalar, sert hareketler belirgin bir şekilde fazlalaştı. Bunun üzerine 'ceza' müessesini gündeme getirdik. İlk cezasını balkon demirlerine tırmanma girişimi sonrası aldı. Konuşarak, anlatarak caydırma politikam işe yaramayınca yüksek parmaklıklı yatağında 2 dakika kadar durma cezası yürürlüğe girdi. Bu iki dakikada o kadar çok ağladı ki, kucağıma aldıktan sonra da bir süre iç çekerek ağlamaya devam etti. Onu öyle görünce ağlayıp af dilemek, tombiş yanaklarını öpücük yağmuruna tutmak geldi içimden. Neyseki mantığım devreye girdi de cool duruşumu muhafaza ettim. Yoksa yakmıştık çocuğu..
Şimdi gözümün içine bakarak balkon demirlerine ayaklarından birini koyuyor ve 'çıkıcam' diyor, ardından ' ceza almıcam' diye de ekliyor. Her bir olayda ceza vererek yavruyu ceza manyağı yapmak istemiyorum ama şu anda balkon demirlerinden onu uzak tutması benim için yeterli
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder